29 رسته شغلی معاف از نصب صندوق  POS  فروشگاهی و رایانه در واحد صنفی

اطلاعیه سازمان امور مالیاتی کشور در خصوص سامانه صندوق های فروشگاهی

نماینده اتاق اصناف در هیات های مالیاتی موضوع بند3 ماده 244

بخشنامه ماده 244 و 219 مالیاتی

اعتراض به برگ تشخیص مالیاتی

بخشنامه قدیمی اما مفید در باره ماده 216 مالیاتی

سامانه ارسال صورت معاملات مودیان ماده (169مکرر)

بخشنامه های مربوط به ماده 244 هیات های حل اختلاف مالیاتی

تعیین مدت اعتبار احکام نمایندگان بند های 2 و 3 ماده 244 ق.م.م

اصلاحیه آئین نامه نحوه پرداخت حق الزحمه اعضاء هیأتهای حل اختلاف مالیاتی

سامانه تدارکات الکترونیکی دولت، خرید جزئی و متوسط

www.setadiran.ir

تخفیف عضویت تا پایان سال ۱۳۹۳

استانداری قزوین

فرمانداریهای قزوین

فهرست روستاهای قزوین

فهرست روستاهای آبیک

فهرست روستاهای البرز

فهرست روستاهای بوئین زهرا

فهرست روستاهای تاکستان

سایت شورای اسلامی قزوین

سایت شهرداری قزوین

تصاویر پاناراما از اماکن دیدنی شهر قزوین

روستاهای تحت پوشش بخش مرکزی قزوین

آیین نامه اجرایی ماده 81 قانون نظام صنفی

نحوه همکاری نیروی انتظامی با اتحادیه

دانلود آیین نامه

آیین‌‌نامه اجرایی ماده 28 قانون نظام صنفی( تعطیل موقت واحدهای صنفی )

دانلود آیین نامه

درصد ضرایب سود و هزینه ای عمده فروشی و خرده فروشی کالا

دانلود آیین نامه

آیین نامه و ضوابط استفاده از ضرایب عمده فروشی و خرده فروشی کالا

دانلود آیین نامه

آیین نامه اجرایی ماده 13 قانون نظام صنفی انواع مشاغل تخصصی و فنی

دانلود آیین نامه

قابل توجه اتحادیه ها و رعایت صدور پروانه کسب تولیدی

ماده 45. در زمان صدور پروانه بهره برداری واحدهای صنعتی کوچک و خرد، چنانچه برای واحد جواز صنفی تولیدی صادر شده

باشد مجوز صنفی باطل شده تلقی می گردد.

ماده 46. صدور همزمان پروانه بهره برداری و جواز صنفی تولیدی برای یک واحد تولیدی ممنوع است.
تبصره 1. ظرف مدت سه ماه از تاریخ ابلاغ این دستورالعمل، ضوابط جداسازی صنف و صنعت توسط معاونت

برنامه ریزی با همکاری معاونت های تخصصی و معاونت بازرگانی داخلی تهیه و اعلام می گردد.

تبصره 2. صدور جواز صنفی تولیدی برای واحدهایی که مشمول صنعت می گردند ممنوع است.
ماده 47. معاونت امور صنایع و اقتصادی و معاونت امور معادن و صنایع معدنی بر اساس حوزه مدیریت مسئول

نظارت بر حسن اجرای مفاد مواد مندرج این فصل خواهد بود.

متن کامل دستورالعمل 100 ماده ای سرمایه گذاری

موضوع اول صحبت‌های رهبر انقلاب به ویژگی‌های موجود در بسیج اشاره دارد که باعث شده تا این شجره‌ی طیبه به جایگاه رفیع امروزی دست پیدا کند. اما موضوع دوم این بیانات، در خصوص آن دسته از خصوصیاتی‌ست که لازم است بسیج و بسیجیان آنرا در خود تقویت نمایند تا هم خود را از شر مفسده‌ها و فتنه‌های پیش‌رو در امان نگه‌دارند و هم به سطحی بالاتر از امروز برسند.

 ویژگی‌های مثبت و موجود در بسیج

«در دو انقلاب بزرگ دیگرِ چند قرن اخیر، یعنی انقلاب فرانسه و انقلاب اكتبر شوروی سابق نیز مردم حضور انبوه داشتند اما بسیج ملت ایران دارای خصوصیات منحصر بفردی بوده است.»

هیچ انسان یا نهاد مستمر و موفقی وجود ندارد که وضعیت مثبتش را مرهون یکسری از خصوصیت‌های اکتسابی نباشد. اما اگر این خصوصیت‌ها کشف و طبقه‌بندی نشود و به قول رهبر انقلاب مورد مطالعه قرار نگیرد، به خوبی درک نشده و امکان زوال آنها وجود دارد. از آن گذشته و از آن مهمتر، اگر این نقاط مثبت تفکیک و طبقه‌بندی نشود، به هیچ وجه قابل انتقال به دیگران نبوده و آن فرد یا نهاد را از قابلیت "مدل شدن" تهی می‌کند.

در نتیجه لازم است تا نقاط مثبت بسیج به عنوان یکی از برجسته‌ترین نهادهای مولود انقلاب اسلامی کشف شده تا هم از خطر زوال دور بماند و در درجه‌ی اولی، امکان انتقال آن به سایر نهادها وجود داشته باشد. زیرا همانطور که خیلی از ماها درک کرده‌ایم، یکی از بزرگترین مشکلات سازمان‌ها و ادارت ما در شرایط فعلی، فقدان روحیه‌ی بسیجی در آنهاست. این الگوبرداری میسر نمی‌شود مگر اینکه آن ویژگی‌های مدنظر، اما موجود دربسیج کشف شده و با هماهنگ‌سازی با سایر سازمان‌ها و ادارات، در بدنه‌ی آنها تزریق شود تا با گذر زمان و تجربه‌ی ممتد، این ویژگی‌های خاص بسیج، در ادارت و سازمان‌ها نهادینه شود.

1. سازماندهی: «سازماندهی بسیج كمك كرد كه این حركت عظیم مردمی راه را گم نكند و از انحراف و كج‌روی مصون بماند.»

با رجوع به تاریخ انقلاب‌های بزرگ در جهان، متوجه می‌شویم که یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آنها، پوپولیستی بودن آنهاست. در ادبیات جامعه‌شناسی سیاسی، این واژه بار معنایی منفی دارد و نوعاً به اجتماعات بزرگ اما بی سر و ته اطلاق شده که جمعیت عظیم انسان‌ها مثل براده‌های آهن، تابع آهن‌رباهایی هستند که آنها را جذب خود می‌کنند. این بی‌نظمی و بی‌منطقی در جوامع مبتلا به پوپولیسم زمینه‌ساز انواع پیامدهای ناهنجار می‌شود که از آن جمله می‌توان به ظهور نهضت‌های فاشیستی و دیکتاتوری اشاره کرد.

مسلماً اگر در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، نهادی بسان بسیج بوجود نیامده بود امکان این وجود داشت که جمعیت عظیم انقلابیون در تلاطم اتفاقات پیش‌رو گم شده و درگیر دام فتنه انگیزانی شوند که سودای بهره‌برداری سو از آنها را داشتند. گویی بعضی نابسامانی‌های اول انقلاب مثل روی کار آمدن بنی‌صدر و تحرکات منافقین، از این منظر قابل تحلیل باشد. به نحوی که با نوپا بودن نهاد بسیج، آنگونه که باید جمعیت انقلابیون سازمان نیافته بود و دچار بلاهایی آنچنانی شد. اما با مستحکم‌تر شدن این نهاد و تشکیلات و سازماندهی‌اش، احتمال وجود چنین خطراتی از جامعه کم شد.

حال اگر بخواهیم به این ویژگی بسیج، نگاه الگویی داشته باشیم باید به این مقوله توجه کنیم که سایر ادارات و سازمان‌های موجود، هم باید در حوز‌ی عملکردی خود نقش سازماندهی جامعه را به درستی ایفا کنند و هم اینکه خودشان از سازماندهی درونی محکمی برخوردار باشند. به عبارت دیگر، همانطور که بسیج توانسته با تغییر افراد مسئول در آن، ارزش‌هایش را حفظ و منتقل کرده و آنها را به کار بندد، سایر ادارات نیز باید به این سطح برسند که مبتنی بر قوانین موجود عمل نموده و با تغییر مسئولین، دچار بهم ریختگی سازمانی و عملکردی نشوند. از سوی دیگر، سازمان‌های ما باید بتوانند همچون بسیج در حوزه‌های تحت پوششان، به درستی ایفای نقش کرده و جامعه را در موضوع مدنظر سر و سامان دهند، نه اینکه با سوء عملکرد، خودشان تبدیل به عامل ایجاد مشکل شوند. البته این اتاق نمی‌افتد مگر اینکه نگاه تکلیف محورانه وجود داشته باشد.

2. ایمان و عمل بر اساس تکلیف: «حضور مردم در انقلاب‌های دیگر، عمدتاً متكی بر احساسات بود و به همین علت در بسیاری از مسائل به خطا و تقابل كشیده شد اما ایمان عمیق بسیج، باعث شد این "حركتِ توده‌ایِ سازمان یافته" ضمن برخورداری از احساسات بشری، در صراط مستقیم حق حركت كند.»

عمل هر فرد یا نهادی همواره مبتنی بر یک منطق مشخصی‌ست. گاه این منطق برآمده از اصول صرفاً عقلی‌ست، گاهی بر اساس منطق احساسی‌ست. گاهی هم این منطق مبتنی بر اصول اعتقادی یک مشی خاص است. آنچه در مورد منطق رفتاری بسیج می‌توان گفت این است که رفتار بسیج در مقاطع مختلف حیاتش، اصولاً مبتنی بر اعتقادات دینی بوده که تکلیف محوری در آن حرف اول و آخر را می‌زند.

همین تکلیف محوری بوده که باعث شده تا بسیج در زمان جنگ تحمیلی، اصلی‌ترین واحد حاضر در آن میدان نبرد باشد. همین تکلیف محوری بوده که باعث شده تا بسیج در سایر حوزه‌ها ورود کرده و به انجام وظیفه بپردازد. زیرا در همه‌ی این حوزه‌های عملکردی، کاری انجام نشده بر روی زمین باقی مانده بود. کاری که دیگران نه دل انجام آنرا داشتند و نه توان انجام آنرا. اما بسیج با درک نیازهای موجود، تحلیل توان خویش و توکل به خداوند به آن عرصه‌ها ورود کرد و تکلیف خویش را انجام داد. عمل بر اساس تکلیف، یکی از مهمترین ویژگی‌های‌ست که نیاز به آن در سایر ادارات و سازمان‌ها به شدت احساس می‌‌شود.

در اداره‌ای که براساس تکلیف عمل می‌کند، تأخیر در انجام کار، اولویت‌بندی ناصحیح امور، برخورد نامناسب با ارباب رجوع، مسائل مالی غیر قانونی و رفتارهای غیر اخلاقی، عدم همکاری با سایر سازمان‌ها و دیگر مشکلات موجود در بدنه‌ی بروکراسی کشور به پایین‌تر حد خود خواهد رسید.

3. حضور همه‌ی قشرهای مردم در بسیج: «شهری و روستایی، نوجوان و پیرمرد، زن و مرد، تحصیلكرده و غیر تحصیلكرده، استاد، دانشجو، نویسنده، شاعر، متخصص، كارگر، صنعتگر، پزشك، مخترع و همه و همه قشرهای مردم در این مجموعه عظیم، شگفت آور و پر رمز و راز حضوری موثر دارند.»

شاید مهمترین ویژگی‌ و کارویژه‌ی بسیج این است که توانسته برای انقلاب و جمهوری اسلامی، یک پایگاه اجتماعی متشکل از همه‌ی اقشار و انواع مردم فراهم سازد. قطعاً انقلاب اسلامی برای پیشبرد امور خویش نیازمند این بود که بتواند همراهی همه‌ی بخش‌های جامعه را جلب کند. اگر بخش یا بخش‌هایی از جامعه با انقلاب و جمهوری اسلامی همراهی نمی‌کردند، مقاومت در برابر دشمنان و رسیدن به توفیقات فعلی امری محال می‌نمود.

اما بسیج توانسته با رسوخ به بدنه‌ی جامعه و جذب افراد مختلف از اقشار گوناگون اجتماعی، علاوه بر اینکه به ایجاد و تقویت وحدت ملی کمک کند، پایگاه اجتماعی نظام را فربه کرده و آنرا به برگ برنده‌ی جمهوری اسلامی در مناسبات بین‌المللی و یکی از اصلی‌ترین نقاط قوت آن در برابر مشکلات پیش‌رو تبدیل سازد.

این نکته باید مدنظر سایر نهادها و ادارات ما نیز باشد. به این طریق که آنها در درجه‌ی اول می‌توانند و موظفند با اصل قرار دادن خدمت رسانی به مردم، باعث جذب حداکثری ایشان شده و بر افراد داخل در پایگاه اجتماعی نظام جمهوری اسلامی بیفزایند. همانطور که برعکس آن، در صورت عملکرد ناصحیح، امکان جدایی قشرهایی از مردم از پایگاه اجتماعی نظام وجود دارد. در نتیجه، همانطور که بسیج توانسته خود را به پل ارتباطی بین مردم و نظام تبدیل کند، سایر سازمان‌ها و ادارت ما نیز باید چنین کارویژه‌ای را برای خویش قائل شده و برای انجام بهتر آن، حداکثر تلاش خود را انجام دهند.

4. پا به رکاب بودن: «با گذشت زمان، بر چهره نسل اول بسیجیان، گَرد پیری نشسته است اما پدیده استثنایی بسیج به بركت حضور پی در پی نسل های نوظهور، همچنان جوان و پر نشاط و كارگشا به حیات طیبه خود ادامه می‌دهد.»

حضور همیشگی و تداوم نسل به نسل، از دیگر نقاط برجسته‌ی بسیج است. انصافاً هیچ مقطعی در تاریخ جمهوری اسلامی پیدا نمی‌شود که در آن ردپای نیروهای بسیج دیده نشود. "همیشه بودن" یکی از توفیقاتی‌ست که خداوند به بسیج هدیه داده و باعث شده تا در صحنه‌هایی که خیلی‌ها جا خالی کردند (مثل ماجرای فتنه‌ی 88) بسیج در وسط میدان باشد و تکلیف دینی و انقلابی خود را انجام دهد.

نکته‌ی مهم در این بین، حضور نسل‌های مختلف بسیجی در اتفاقات تاریخی‌ست. به عبارت دیگر، وقتی در دهه‌‌ی اول انقلاب نیاز به حضور بسیج است، این بسیجیان پیشگام هستند که وارد میدان شده و وظایف خود را انجام می‌دهند. اما در دهه‌ی دوم انقلاب، شاهد حضور نسل پیشگام و نسل دوم بسیج به طور توأمان هستیم و هیچ‌گاه دیده نشده که نسلی، مسئولیت را به دوش نسل دیگر بیاندازد. با ورود به دهه‌ی سوم و چهارم انقلاب اسلامی، باز هم شاهد تکرار همراهی نسلی در بسیج هستیم. به نحوی که نسل‌های مختلف، در کنار یکدیگر به تکالیف دینی و انقلابی‌شان می‌پردازند و نه کسی جای کس دیگر را تنگ کرده و نه شانه از بار مسئولیت خالی کردنی در کار است.

مسلماً اگر در همه‌ی بدنه‌ی نظام بروکراسی ما شرایط به این نحو باشد که یک سازمان و کارمندانش، خود را موظف به حضور در صحنه‌ی کار، بدون در نظر گرفتن ساعت کاری عرف شده بدانند و اصل "همیشه بودن" را رعایت کنند، مسئله‌ی خدمت رسانی از کیفیت بسیار بالایی برخوردار خواهد شد. به طور مثال اگر در اداره‌ی همیشه بودن اصل باشد، دیگر کسی برای یک دقیقه زودتر بیرون آمدن از سر کار، دست به نیرنگ‌های مختلف نمی‌زند.

اگر در سازمانی این مهم باشد که تا وقتی کار روی زمین مانده، باید حضور داشت و کار را به سرانجام رساند، دیگر شاهد این نخواهیم بود که مسئولیت‌ها به دوش یکدیگر انداخته شده و سر آخر معلوم نباشد چه کسی مسئول است. مسلماً اگر "پا به رکاب بودن" در ادارات ما نهادینه شود، ما شاهد فرهنگ کاری و اداری جدیدی خواهیم بود که هیچ تناسبی با فرهنگ فعلی و غرب‌زده‌ی بروکراسی ما نخواهد داشت و این یکی از حلقه‌های مفقوده‌ی جامعه‌ی ایرانی برای بازتولید سبک زندگی دینی در حوزه‌ی کاری و فرهنگ کار و تلاش است.

                                                                          سید  :   م  ، ن

بسيجي بودن و بسيجي ماندن

 بسيجيان عزيز ، همه از افتخاراتي كه بسيج دارد آگاهيم و نيازي به اين ندارد كه زبان قاصر چون من دوباره آن را يادآوري كند ، چه كنم حساسيت كار و مسئوليتي كه در اين برهه زماني بر دوش ماها گذاشته شده ، ناخوآگاه واحسرتا گفته و از خسر الدنيا و لآخره بودن مي ترسم ، ترسم از اين است كه خدايي نخواسته با هر عمل ناخواسته اي كه از روي احساس و صداقت انجام مي دهيم دل بنده خدايي را بشكنيم و خود باعث خدشه دار شدن ابهت و عظمتمان گرديم ولي چه بايد كرد ، اين زمان را مي شود با دوران رسول گرامي اسلام (ص) مقايسه كرد .

 در جايي كه حضرت فرمودند ، از جهاد اصغر برگشتيم و سخت است جهاد اكبر ، آري ما بسيجيان از جهاد اصغر برگشته ايم ولي شايد جهاد اكبري بمراتب سختتر از زمان رسول گرامي در پيش داريم ؟ با يك حساب4=2+2 سختي آن واضحتر است .

 زمان ما زماني است كه امواج عوارض طبيعي و مصنوعيِ مرزي را نمي شناسند ، ماهواره ها ، ويدئوها ، فرستنده ها و همه و همه  ... عجب زمانه اي ، انسان ديگر در منزلش ، در محل كارش ، در بين دوستان و ...  امنيت فكري ندارد . فكري و آگاهيي و شناختي مي خواهد تا از دام اهريمنان خلاصي يابد . چه بايد كرد ؟ تسليم شدن ، كه خواست دشمن است و پشت پا زدن به ارزشهاي اسلامي و افتخارات پربار كه همة دنيا از دوست و دشمن بر آن غبطه مي خورند ، مصداقي است از اين كلام موزون : « جايي كه عقاب پر بريزد از پشّة لاغر چه خيزد » ، آري ، وقتي از بسيج و از رشادتها و شهامتها سخني به ميان آيد دشمن به پشه اي مي ماند و اين اعترافي است كه تمامي نويسندگان و روشنفكرانِ غربي و غرب زده نيز به آن اذعان دارند ، راستي غفلت ما چه معني مي تواند داشته باشد ؟! براستي دشمن قوي است يا ما ضعيف شده ايم ؟ بايست گفت ، نه دشمن قوي است و نه ما ضعيف ؟

قدرت پوشالين دشمن را شما بسيجيان در « پاره اي از قيامتي كه برپا شده بود » ، در آتشي كه در تكه اي از اين كرة خاكي برپا كرده بودند آزموديد ، پس دشمن بزرگ كرده داريم نه دشمن بزرگ ، ما نيز ضعيف نبوده ايم ، ما برعملي كه انجام داده ايم ، بركاري كه كرده ايم ، بر خوني كه داده ايم ، بر شهدايمان ، بر جانبازانمان ، بر آزادگانمان و .... بر همة افتخاراتمان افتخار مي كنيم ، راستي چه افتخاري بالاتر از اين است كه مقتدايمان بگويد : « اي كاش من هم يك پاسدار بودم » ، يا كلام گهرباري ديگر كه : « بسيج ميقات پابرهنه گان و معراج انديشة پاك اسلامي است » و يا اينكه ، « بسيجي بودن افتخار است » و ...

 پس ما ضعيف نبوده ايم ، نگراني از چيست ؟ براستي جز اين است كه نگران بي تفاوت بودنمان هستيم ! نگران اينكه صحنه را خداي نخواسته خالي گذاريم ،‌هستيم . نگران به فراموشي سپردن گذشتة پرافتخار و ... ، ما نبايد نگران ماهواره ، ويدئو و ...  تهاجم فرهنگي دشمن باشيم ؟ بايست نگران خودمان باشيم كه خداي نخواسته شّم دشمن شناسي خود را زماني از دست بدهيم ، نگران خودمان باشيم كه پيشرفت فكري دشمن در جامعة ما چيزي نيست جز غفلتِ ما ، بسيج هماني نيست كه پوزة دشمن را به خاك ماليده ؟ چرا بي تفاوتي در مقابل اين همه ... چرا بايست كنار كشيد ؟

 بسيجي اگر در ميدان فكري و مبارزة علمي و فرهنگي پيشتاز نباشد ، انتظار چيز ديگري را نبايد بكشد . ميدان ، ميدانِ آتش و خون نيست ، ميدان ، ميدان عرضه و تقابل فكرهاست ، نبايد انتظار صاف بودن راه را كشيد ، نبايد منتظر اين باشيم كه تعدادي براي ميدان دار بودنمان دعوتنامه بفرستند ، « بسيجي بايد در وسط ميدان باشد تا فضيلتهاي اصلي انقلاب زنده بماند. » بايست همت به خرج دهيم كه همت چاره ساز است ، بايست خودمان جاده را صاف كنيم ، راستي هيچ فكر كرده ايم كه نسل آينده به ما چه خواند گفت ، چه قضاوتي خواهد شد ؟ خدا نكند بگويند ، جريان اندلس تكرار شد و خودشان دانسته اقدام نكردند كه دور باد از شأن بسيج . همة ما ار تاريخ اسلام چيزهايي مي دانيم ، مي دانيم كه در اندلس چه ها گذشته و با اطمينان بايد گفت كه همان است كه آلآن دشمن مي خواهد تكرارش كند ، آگاه بودنمان ، بي تفاوت نبودنمان ، درصحنه بودنمان ، اعتراضمان ، دشمن شناس بودنمان ، انتقادمان ، راه كار نشان دادنمان ، سازش نكردنمان چه اشكالي دارد ؟ سلاحمان غير از اينهاست ؟ بل سلاح ما همينها و امثال اينهاست .

الآن فريضة امربمعروف و نهي از منكر را ، مقابله با شبيخون فرهنگي دشمن را مقام ولايت به ما سپرده است ، مقامي كه ماها هر چقدر بالا فكر كنيم ، بالاتر از افكار ماست ، بزرگترين و پيچيده ترين ميدان را به ما سپرده ، بايست گفت ، ماها ، ميدان دار خط اول نبردِ فرهنگي هستيم ، هرچند مشكل است ، بايست افتخار كنيم كه ارشديت و علم دار بودن اين ميدان مثلِ دوران آتش و خون با ماست .

-      از خدا مي خواهم ، ما بسيجيان را آگاه به موقعيتي كه داريم بكند .

-      از خدا بخواهيم ، ميدان دار بودنمان را از ما نگيرد .

-      از خدا بخواهيم ، پيروز از ميدان بيرون آييم .

-      از خدا بخواهيم ، از ما م از كارِ ما خشنود باشد .

-      از خدا بخواهيم ، ندانم كاريها ، سهل انكاريها ، سستي ها و خطاهايمان را تبديل به احس نمايد .

-      از خدا بخواهيم ، حسين گونه زندگي كردن و حسين گونه مردن را .

-      از خدا بخواهيم ، ساختن جامعه اي كه خواست حضرتش باشد .

-      از خدا بخواهيم ، تعجيل در ظهور آقايمان را و از خدا بخواهيم بسيجي بمانيم .

-      از خدا شاهد روز فروپاشي امپراطوري سلطه باشيم .

-      از خدا اهتزاز پرچم پرافتخارِ اسلام را بر بلنداي جهان بخواهيم .

-      از خدا بخواهيم توفيق عمل را .

                                                                         والسلام   :        عبداله نـژاد

بسیجیان دلباختگان حقیقت و خودباختگان فضیلت، اصیل ترین سپاه نور و روشن ترین پگاه سرور هستند که ریشه روشنایی را در دل قویترین سپاه شب کاشته اند و پرچم نور را بر تارک رفیع دنیای تیره و تار برافراشته اند.

آنگاه که آذرخش اولین شمشیر استکبار، فریاد سرخ رگهای استضعاف را بر سینه سیاه آسمان پاشید، این بسیج بود که از حلقوم او فریاد کشید و بر بیداد خروشید و آنگاه که دست بیداد قابیل اولین ستمگر تاریخ، نخستین قطره سیاه مرگ را در کام هابیل اولین ستمدیده تاریخ چکاند و نخستین  قطره سرخ خون مظلوم بر خاک ریخت این بسیجیان بودند که با هابلیان آمیختند و در جبهه ای به وسعت زمین و فرصت زمان با قابلیان در افتادند.

آنگاه که محمد(ص) آخرین پیام آور آسمان بت ها را شکست و غل زنجیر های اسارت را از هم گسست، این بسیج بود که با شوق و اشتیاق شهد کلامش را نوشید و زمزمه آزادی را از زمزم پیامش نوش جان کرد.

بسیج در رکاب علی(ع) پیکار کرد و با بلال شکنجه شد و به همراه ابوذر در خاک حق زهر غربت نوشید، و با میثم تمار سردار بسیجیان سرود سروری سر داد.

با علی(ع) تنهایی را دردمندانه نالید، با حسن(ع) در بی وفایی یاران ناپایدار گریست و با حسین(ع) در رکاب یاران وفادار خون خود را ایثار کرد.

همه جا پا به پای ستمدیدگان بر دشت های تشنه ارزشها بارید و در جای جای کویر تاریخ جوانه های جوانمردی و شکوفه های شادی رویانید.

و چون کاروان به جبهه های روان شدند و صخره ها را زیر گامهایشان نرم کردند و سنگ های سخت را به سخره گرفتند، چون آشیان در آسمان داشتند و آشیانه  ی دنیا برایشان تنگ بود اما در برابر دشمن سر خم نکردند و به شقایق ها شوق شکفتن آموختند.

و آنگاه که کبوتر سپیده بال بر عقاب خونین بال جنگ چیرگی یافت، شعله های جنگ خاموش شد و رگبار تفنگ از خروش افتاد و از ساقه گل رویید: باز بسیج بود که پیشاپیش همه با قلم و کتاب در دست ، در جهاد سبز سازندگی شرکت کرد.

بسیج  بغض فرو خورده و ندای رنج دیدگان زمین و دلدادگان زمان است که بذر مقاومت را در دلها کاشته است.

 سلام و صلوات خدا بر شهیدان بسیج و درود و برکات او بر زنان و مردانی که سنگر آنان را همچنان پاس داشته اند.

این روزها بر همه آنان و رهبر بسیجیان مبارکباد.

امید که پرچم ولایتمداری بسیجی همیشه در اهتزاز باشد. 

ریاست  محترم  اتحادیه  :   

سلام علیکم :

احتراماً به استحضار می رساند به استناد نمابر شماره 1269/4/12
مورخ 29/08/93 ریاست محترم اداره صنعت معدن و تجارت شهرستان سقز برگزاری کارگاه
آموزشی توسط کارشناسان محترم حوزه اصناف سازمان متبوع ویژه کلیه اعضای هیئت مدیره
اتحادیه های صنفی شهرستان سقز در روز سه شنبه مورخ 04/09/93 ساعت : 09 صبح
در محل سالن کتابخانه عمومی پارک مولوی جنب آتش نشانی برگزارمی گردد با توجّه به اهمیت موضوع و بهره برداری کافی
از نظرات و پیشنهادات و نقطه نظرات همکاران گرامی حضور هفت نفر اعضای هیئت مدیره محترم
در جلسه الزامی می باشد  /m

                                    بهـزاد یـزدانـی

                                                     رئيس اتاق اصـناف شهرســتان سـقّز

نظر اسلام در مورد آرزوی مرگ کردن چیست؟

چنین عملی شرعاً ممنوع است و انسان نباید از پروردگارش بخواهد که مرگ او را جلو بیندازد و یا آرزوی مرگ کند ،زیرا پیامبر اسلام چنین کاری را نهی فرموده و می فرماید :

«هیچ یک از شما به خاطر زیانی که به او رسیده آرزوی مرگ نکند چرا که اگر نیکو کار است شاید نیکی هایش را فزون کند و اگر بدکار است شاید توبه کند .»

و این امر بدان معنا است که انسان نباید برای مرگ خودش تقاضای تعجیل کند و یا آن را آرزو نماید ،زیرا شخص از دو حال خارج نیست: یا یکی از اشخاص نیکوکار است که عمر طولانی او موجب افزایش حسنات اوست . و یا از اشخاص بد کار است که در این صورت امید آن می رود که خداوند فرصت توبه را برای او فراهم نماید و از آن پس عبرت گیرد و به درگاه خداوند باز گردد .پس دلیلی ندارد که او آرزوی کند .

در حدیث دیگری روایت شده است که پیامبر «ص»می فرماید :

«و اگر ناگزیر باید آرزوی مرگ نماید باید بگوید :خدایا مرا زنده بدار مادامی که می دانی زندگی برای من نکو ست و مرا بمیران وقتی که مرگ برای من بهتر باشد »

یعنی باید کار را به خدا بسپارد نه به اختیار خود چرا که اگر زندگی برای او بهتر باشد پس طول عمر برای او بهتر و شایسته تر است .در حدیثی روایت شده است که پیامبر «ص» می فرماید :

« خیر النّاسِ مَن طالَ عُمرهُ و حسُنَ عَمَلُهُ »؛ «بهترین مردم کسی است که عمرش طولانی و کردارش خوب باشد »

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید : «هیچ یک از شما به خاطر زیانی که به او رسیده آرزوی مرگ نکند چرا که اگر نیکو کار است شاید نیکی هایش را فزون کند و اگر بدکار است شاید توبه کند»

شاید بقای زندگی چنین شخصی هم برای خود و هم برای دیگران مفید و سودمند باشد و اگر مرگ برای او بهتر باشد ،خداوند او را می میراند که چه بسا عمر طولانی او مستوجب گناهانی گردد که عاقبت خوب و ستوده ای در بر نداشته باشد ، بنابراین لازم است که انسان چنین آگاهی را به خدا و به اذن و مشیت او محول نماید آداب یک مسلمان باید با پروردگارش اینگونه باشد ،اما کسی به محض این که به مصیبتی دنیای مبتلا گردد مانند اینکه همسرش ،یا دخترش ،یا فرزندش و یا ... فوت نماید و یا به بیماری دچار شود ،آرزوی مرگ کند و تمام زندگیش را به جهنمی تبدیل کند، در واقع خود اوست که زندگیش را به این صورت در آورده است ،چرا که انسان خود می تواند زندگیش را به صورت خوب و سعادتمندانه و رضایت بخش در آورد همان گونه که در بعضی احادیث روایت شده که پیامبر «ص» می فرماید :

«خداوند متعال به عدالت خود شادی و آرامش خاطر را در رضا و یقین غم و اندوه را در شک و ناسپاسی قرار داده است»

شادی و آرامش خاطر در رضا و یقین است یعنی انسان به آن چه از جانب خدا می آید راضی و به قضا و قدر او تن دهد و یقین داشته باشد به این که نزد خداوند به پاداش خوب نائل خواهد شد یعنی باید مسلمان به امروز خود راضی و به فردایش اطمینان داشته باشد .

این است مفاد رضا و یقین که به او سرور ،شادی و آرامش روحی می دهد چنان آرامش روحی که بعضی از گذشتگان گفته اند :

ما در چنان سعادتی زندگی می کنیم که اگر پادشاهان از آن آگاهی می یافتند برای نیل بدان با شمشیر با ما  به مقابله برمی خواستند چنین سعادتی از شمار سعادت طلا و جواهر و قصرهای عالی نیست بلکه از سعادت روحی و روانی است  .